شعر - هشتگ ها

― در فرودست انگار، کفتری می خورد آب. یا که در بیشه دور، سیره یی پر می شوید. یا در آبادی، کوزه یی پر می گردد. آب را گل نکنیم: شاید این آب ..

― روزها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل از احوال دل خویشتنم از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود به کجا میروم آخر ننمایی وطنم مانده ام ..

― می تراود مهتاب می درخشد شب تاب نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک غم این خفته ی چند خواب در چشم ترم می شکند نگران با من استاده ..

― من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو ور از این بی خبری رنج مبر هیچ مگو دوش دیوانه شدم ع..

― تو از این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد و اشک من ترا بدرود خواهد گفت. نگاهت تلخ و افسرده است. دلت را خار خار نا امیدی سخت آزرده است. ..

― پیش ما سوختگان مسجد و میخانه یکیست حرم و دیر یکی، سبحه و پیمانه یکیست اینهمه جنگ و جدل حاصل کوته نظری است گر نظر پاک کنی کعبه و بتخانه ی..

― آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر ، با آن پوستین سرد نمناکش. باغ بی برگی ، روز و شب تنهاست ، با سکوت پاک غمناکش . ساز او باران ، سرودش ..

― از مرز خوابم می گذشتم سایه تاریک یک نیلوفر روی همه این ویرانه ها فرو افتاده بود کدامین باد بی پروا دانه این نیلوفر را به سرزمین خواب م..

― به دیدارم بیا هرشب به دیدارم بیا هر شب , در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند , دلم تنگ است . بیا ای روشن , ای روشن تر از لبخند . شبم را روز ..

― و دیگر جوان نمیشوم نه به وعده ی عشق و نه به وعده ی چشمان تو و دیگر به شوق نمی آیم نه در بازی باد و نه در رقص گیسوان تو چه نامرا..

― ای مهربانتر از برگ، در بوسه های باران! بیداری ستاره، در چشم جویباران! آیینه نگاهت، پیوند صبح و ساحل لبخند گاه گاهت، صبح ستاره باران ..

― (8) حیدربابا ، ایلدیریملار شاخاندا سیللر ، سولار ، شاققیلدییوب آخاندا قیزلار اونا صف باغلییوب باخاندا سلام اولسون شوکتوزه ، ایلوزه ! ..

― دوباره می سازمت وطن! اگر چه با خشت جان خویش ستون به سقف تو می زنم، اگر چه با استخوان خویش دوباره می بویم از تو گل، به میل نسل جوان تو دو..

― من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید شاعر: ملک الشعرای بهار من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید فصل گل می گذرد..

― دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم ..

― باز کن پنجرهها را که نسیم روز میلاد اقاقی ها را جشن میگیرد و بهار روی هر شاخه کنار هر برگ شمع روشن کرده است همه چلچله ها برگشتند و طرا..

― خانه ام ابری است یکسره روی زمین ابری است با آن یک شعر از صمیمیتی ناشی می شود که عامل اصالت آفرینش هنری است این شاعر سبک را توجیه میکن..

― آی آدم ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید یک نفر در آب دارد می سپارد جان یک نفر دارد که دست و پای دایم می زند روی این دریای تند و تیره و سنگ..

― من از نهایت شب حرف میزنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف میزنم اگر به خانهء من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور و یک دری..

― در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع روز و شب خوابم نمی آید به چشم غم پرست بس که در بیماری هجر تو گریا..

― امشب از آسمان دیده ی تو روی شعرم ستاره می بارد در زمستان دشت کاغذها پنجه هایم جرقه می کارد شعر دیوانه ی تب آلودم شرمگین از شیار خواهش..